Skóli...

Já þá er ég orðin eins og hálf þjóðin, komin með hundinn í hundaskóla. Nótt mín (voffinn) stendur sig mjög vel, er  fljót að læra og hún er ekkert síðri en hundar upp á tugi þúsunda, samt bara made in Mosfellsdalur Mér finnst skólinn ótrúlega skemmtilegur og margt sem hundakennarinn segir sem vekur mann til umhugsunar um allar vitleysurnar sem maður hefur gert í sambandi við hunda í gegnum tíðina. Þá segi ég eins og aðrir... verst að það er ekki til svona skóli fyrir foreldra... krúttið mitt litla vill helst bara stjórna og er búinn að læra að það nægir að öskra soldið hátt, þá gera foreldrar og systir næstum því allt til að hann hætti

Í vinnunni er ég að gera margt áhugavert og skemmtilegt. T.d. erum við í Íslandsklukkunni í fjölbrautahópnum, bókin leggst misvel í nemendur, sumir skilja ekkert á meðan aðrir hafa gaman af. Jón Hreggviðsson er náttúrulega bara snillingur. Það fyndna er að ég er með sömu bók og ég las í 9. bekk í Kópavogsskóla (greinilega gleymt að skila henni... og fann hana í gömlu dóti). Ég bar greinilega ekki eins mikla virðingu fyrir bókum og ég geri í dag því í hana hef ég skrifað ýmsar athugasemdir sem gaman er að lesa í dag. Sumar eru reyndar ekki við hæfi barna, eins gott að Aðalbjörg komist ekki í bókina en eins og ég segi, gaman að rifja upp vitleysuna frá því í gamla daga.

Á morgun er saumaklúbbur hjá mér, þá mætir m.a. Sauðárkróksmærin sem er í bænum. Alltaf gaman í saumó, hittast og blaðra og éta helst nógu fitandi mat. Vonandi verða þær með einhverjar krassandi kjaftasögur

Nóg í bili, Ýrin